Ο Δήμος Μυκόνου ανήκει στον Νομό Κυκλάδων της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου . Το νησί της Μυκόνου βρίσκεται ανάμεσα στην Τήνο και την Νάξο. Στον Δήμο Μυκόνου υπάγονται τα νησιά Δήλος, Ρήνεια και άλλες βραχονησίδες.

Ο Δήμος έχει έκταση 105,2km² και πληθυσμό 10.134 κατοίκους, βάση της τελευταίας απογραφής του 2011.

Η Μύκονος είναι το πιο κοσμοπολίτικο νησί της Ελλάδας και από τους πιο αγαπημένους προορισμούς σε παγκόσμιο κλίμακα. Η γραφικότητα της είναι μοναδική, τα παραθαλάσσια χωριά της, αλλά και τα πιο ορεινά διατηρούν το κυκλαδίτικο χρώμα, οι αμμουδιές είναι πανέμορφες και τα νερά της πεντακάθαρα. Όλη την διάρκεια του καλοκαιριού ίσως και νωρίτερα , το νησί σφύζει από ζωή. Τα πάρα πολλά νυχτερινά μαγαζιά παραμένουν ανοιχτά έως το πρωί, το φαγητό είναι εξαιρετικό, ενώ υπάρχουν και μαγαζιά που πωλούν ότι μπορεί να θελήσει ο επισκέπτης.

Το κέντρο της έντονης ζωής είναι στη Χώρα της Μυκόνου. Σήμα κατατεθέν οι ανεμόμυλοι της, αλλά και η συνοικία της, Βενετία της Ελλάδας με τα σπίτια να ακουμπούν το νερό.

Οι παραλίες της είναι πασίγνωστες, η Ψαρού, το Αγράρι, η Ελιά, ο Ορνός, το Σούπερ Παραντάιζ, το Παραντάιζ, ο Τούρλος, ο Πλατύς Γιαλός κ.α.

Σύμφωνα με την μυθολογία, η Μύκονος πήρε το όνομα της από τον Μύκονο, απόγονο του βασιλιά της Δήλου, Άνιου, τα χρόνια του Τρωικού Πολέμου και ο οποίος ήταν γιός του Απόλλωνα και της νύμφης Ροιούς, που ήταν κόρη του Διονύσου.

Την Μύκονο κατοικούσαν, σύμφωνα με τα ευρήματα, από την 4^η χιλιετία πΧ. Έχουν βρεθεί ίχνη στην Μαυροσπηλιά, στον Αρμενιστή και στη Φτελιά. Σε άλλα σημεία έχουν βρεθεί ίχνη από την Μεσοκυκλαδική Εποχή. Μάλιστα υπάρχουν ενδείξεις ότι η Μύκονος ήταν ένα από τα κέντρα του Κυκλαδίτικου Πολιτισμού. Επίσης έχουν ανακαλυφθεί πολλά ευρήματα της Υστεροελλαδικής-Μυκηναϊκής Εποχής. Στην Μύκονο εγκαταστάθηκαν στη συνέχεια Ίωνες.

Μετά τους Περσικούς Πολέμους το νησί εντάχτηκε στην Δηλιακή Συμμαχία και μετά στην Β΄ Αθηναϊκή Συμμαχία. Ακολούθησαν οι Ενετοί και το 1292, το νησί λεηλατήθηκε από τους Καταλανούς. Το 1537 η Μύκονος κυριεύτηκε από τους Τούρκους και ο Μπαρμπαρόσα επιτέθηκε με σφοδρότητα. Όσοι κάτοικοι δεν κατάφεραν να φύγουν, πουλήθηκαν ως σκλάβοι. Στην πορεία και τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, η Μύκονος διετέλεσε μεγάλο ναυτικό κέντρο. Στην Επανάσταση του 1821, οι Μυκονιάτες υπήρξαν πολύτιμοι πολεμιστές με εξέχουσα προσωπικότητα την Μαντώ Μαυρογένους.

Η Δήλος απέχει 6ν.μ από το νοτιοδυτικό μέρος της Μυκόνου. Το νησί αυτό υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους θρησκευτικούς τόπους κατά την αρχαιότητα. Ο μύθος λέει ότι η κυνηγημένη από την Θεά Ήρα , Λητώ, έγκυος με τον καρπό του έρωτα της από τον Δία, κατέφυγε στο νησί της Δήλου για να γεννήσει. Θεωρούσαν ότι το συγκεκριμένο νησί αναδύθηκε από την θάλασσα προκειμένου να δεχτεί την Λητώ, μια που τα υπόλοιπα νησιά δεν δεχόντουσαν την έγκυο, από φόβο προς την Ήρα. Εκεί η Λητώ ακουμπώντας σε έναν φοίνικα γέννησε τον Απόλλωνα και την Άρτεμη.

Η Δήλος είχε πρωτοκατοικηθεί την 3^η χιλιετία πΧ, ενώ οι Ίωνες εγκαταστάθηκαν τον 10^ο αιώνα πΧ. Αργότερα το νησί έγινε μεγάλο θρησκευτικό κέντρο, κάτι που οι Αθηναίοι θέλησαν να εκμεταλλευτούν. Το 478πΧ έκαναν στο νησί την πρώτη συμμαχία της Δήλου με σκοπό να κυριαρχήσουν στα νησιά. Το 457πΧ το ταμείο εισφορών της Δήλου μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Όλα τα χρόνια, λόγω των εορτών που γινόντουσαν στο νησί προ τιμήν του Απόλλωνα, της Άρτεμης και της Λητώς, οι Αθηναίοι έστελναν το καράβι του Θησέα φορτωμένο με ζώα και αφιερώματα. Την αθηναϊκή κυριαρχία σταμάτησαν οι Μακεδόνες το 315πΧ και έτσι το νησί μπόρεσε να αναπτυχθεί στην οικονομία και το εμπόριο. Ακολούθησαν οι Ρωμαίοι, αλλά και πάλι η ευημερία δεν σταμάτησε. Στην Δήλο εμπορευόντουσαν και άλλοι λαοί του αρχαίου κόσμου. Ακόμα και οι Ιταλοί έχτισαν στην Δήλο δικούς τους ναούς. Με τον Μιθριδατικό πόλεμο το 88πΧ, άρχισε η παρακμή του νησιού, οι ναοί και τα σπίτια κάηκαν και οι χιλιάδες κάτοικοι είτε σκοτώθηκαν είτε πουλήθηκαν ως σκλάβοι. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν οι πειρατές σε ένα νησί σχεδόν ακατοίκητο.

Το νησί της Δήλου είναι σχεδόν ολόκληρο γεμάτο αρχαιότητες. Το πιο γνωστό μνημείο είναι τα μαρμάρινα λιοντάρια στην περιοχή της λεωφόρου των Λιονταριών. Υπάρχει ακόμα το ιερό του Απόλλωνα, ο ναός της Άρτεμης, η Αγορά του Θεόφραστου, η αγορά των Κομπεταλιαστών, η στοά του Φιλίππου Ε΄, η Ιερά Οδός, η Αγορά των Δηλίων, ο Ναός Αγίου Κυρήκου, το Πρυτανείο, το Βουλευτήριο, το Αρτεμίσιο, η Μινώα Κρήνη, το Στάδιο, το Γυμνάσιο, το Θέατρο, η Συναγωγή, το Θεσμοφόριο, το Ιερό της Ήρας, το Εκκλησιαστήριο και πολλά άλλα.

Η Δήλος έχει ανακηρυχτεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

(Το ανωτέρω κείμενο και οι φωτογραφίες αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του NeoAkinito.gr και συνεπώς δεν επιτρέπεται η εν όλω ή η εν μέρει αντιγραφή, τροποποίηση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, εμπορική εκμετάλλευση με οποιονδήποτε τρόπο του περιεχομένου.)