Ο Δήμος Λέσβου ανήκει στον Νομό Λέσβου και είναι νησί της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου. Η σημερινή μορφή του οφείλεται στην ενοποίηση των πρώην δήμων Μυτιλήνης, Μανταμάδου, Αγιάσου, Αγίας Παρασκευής, Ερεσσού-Αντίσσης, Πολιχνίνου, Πλωμαρίου, Πέτρας, Μήθυμνας, Λουτροπόλεως, Θερμής, Καλλονής, Ευεργέτουλας, Γέρας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.

Ο Δήμος Λέσβου που περιλαμβάνει το νησί της Λέσβου, καθώς και τις γειτονικές νησίδες, έχει έκταση 1633,83km² και πληθυσμό 86.436 κατοίκους, βάση της τελευταίας απογραφής του 2011.

Έδρα του Δήμου είναι η Μυτιλήνη.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, το νησί πρωτοκατοικήθηκε κοντά στο 3000πΧ από έναν λαό της Ανατολής. Το 1100πΧ στην Λέσβο εγκαταστάθηκαν οι Αιολείς. Έτσι αναπτύχθηκαν οι έξι σημαντικές αρχαίες πόλεις: η Μυτιλήνη, η Μήθυμνα, η Αρίσβη, η Άντισσα, η Ερεσσός και η Πύρρα. Η Λέσβος γνώρισε μεγάλη πνευματική άνθηση. Ιδιαίτερα τον 7^ο αιώνα εμφανίστηκαν ο Αρίωνας, ο ποιητής Αλκαίος και η λυρική ποιήτρια Σαπφώ.

Όταν το νησί καταλήφθηκε από τους Πέρσες, η πνευματική άνθηση διεκόπη. Το 479πΧ, η Λέσβος εντάχθηκε στην Αθηναϊκή Συμμαχία, αλλά με την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου, το νησί, άλλοτε ήταν υπό τους Σπαρτιάτες και άλλοτε υπό τους Αθηναίους. Ακολούθησαν το 84πΧ οι Ρωμαίοι. Τα βυζαντινά χρόνια, την Λέσβο πρόσφερε ο αυτοκράτορας Ιωάννης Παλαιολόγος στον Γενοβέζο γαμπρό του Φραγκίσκο Γατελούζο. Η ηγεμόνια των Γατελούζων διατηρήθηκε στο νησί έως το 1462, όπου ο Μωάμεθ Β΄ το κατέλαβε. Ακολούθησαν λεηλασίες και σφαγές και γενικά όλα τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, η Λέσβος ταλαιπωρήθηκε. Η απελευθέρωση ήρθε το 1912.

Η πρωτεύουσα του Δήμου, η Μυτιλήνη είναι μια πολύ όμορφη παραθαλάσσια πόλη που συνδυάζει το παλιό με το καινούργιο. Εντυπωσιακά είναι τα παλιά αρχοντικά της, το ιστορικό φρούριο που δεσπόζει πάνω στον πευκόφυτο λόφο, οι εκκλησίες της, όπως ο μητροπολιτικό ναός του Αγίου Αθανασίου του 17^ου αιώνα κ.α.

Η Λέσβος έχει μαγευτικές παραλίες, όπως της Γέρας και της Καλλονής. Ο γραφικός Μόλυβος είναι από τις πιο γνωστές περιοχές του νησιού. Ο παραδοσιακός οικισμός με τα πολύχρωμα σπίτια είναι χτισμένος γύρω από τον λόφο που στην κορυφή του έχει κάστρο.

Δυτικά του νησιού είναι η Σίγρι, με τον μαγευτικό όρμο. Απέναντι είναι το νησάκι Νησιόπη με απολιθωμένα δέντρα στον βυθό της θάλασσας.

Κοντά στην Ερεσσό-υπάρχουν ερείπια της αρχαίας πόλης και δύο παλαιοχριστιανικές βασιλικές του 5^ου αιώνα- βρίσκεται το απολιθωμένο δάσος, με κορμούς που η διάμετρος του ξεπερνάει τα τρία μέτρα και το ύψος τους τα 10 μέτρα, αλλά και μικρότερους.

Η Βαρειά είναι η πατρίδα του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου.

Η Λέσβος είναι γεμάτη ελιές και πεύκα. Φημίζεται για την παραγωγή και ποιότητα του λαδιού της, αλλά και των τυριών της. Στην Καλλονή ψαρεύονται οι πιο νόστιμες σαρδέλες. Επίσης υπάρχει παραγωγή ούζου.

Η Λέσβος είναι πολύ κοντά στην Τουρκία.

(Το ανωτέρω κείμενο και οι φωτογραφίες αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του NeoAkinito.gr και συνεπώς δεν επιτρέπεται η εν όλω ή η εν μέρει αντιγραφή, τροποποίηση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, εμπορική εκμετάλλευση με οποιονδήποτε τρόπο του περιεχομένου.)