Ο Δήμος Καρύστου ανήκει στον Νομό Ευβοίας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας και η σημερινή μορφή του οφείλεται στην ενοποίηση των πρώην δήμων Καρύστου, Στυραίων, Μαρμαρίου και της κοινότητας Καφηρηρέως, σύμφωνα με το Πρόγραμμα Καλλικράτης.

Ο Δήμος έχει έκταση 672,43km² και πληθυσμό 12.180 κατοίκους, βάση της τελευταίας απογραφής του 2011.

Έδρα του Δήμου Καρύστου είναι η παράλια κωμόπολη Κάρυστος.

Σύμφωνα με την μυθολογία το όνομα της Καρύστου οφείλεται στον ήρωα Κάρυστο, γιο του Χείρωνα. Η περιοχή πρωτοκατοικήθηκε από τους Δρύοπες και αργότερα από τους Άβαντες. Η πόλη είχε ανάπτυξη και για αυτό έκοψε και δικά της νομίσματα. Το 490πΧ κατακτήθηκε από τους Πέρσες και το 480 οι κάτοικοι τάχθηκαν υπέρ των Περσών και για τον λόγο αυτό τιμωρήθηκαν από τον Θεμιστοκλή. Αναγκάστηκαν να προσχωρήσουν στην συμμαχία της Δήλου. Αργότερα η Κάρυστος υποτάχτηκε στον Φίλιππο της Μακεδονίας. Τα βυζαντινά χρόνια η πόλη ήταν πρωτεύουσα επισκοπής. Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204, η Κάρυστος κατακτήθηκε από τους Βενετούς. Το κάστρο της Καρύστου που δεσπόζει και σήμερα στους πρόποδες της Όχης, ήταν από τα οχυρότερα της φραγκοκρατίας και είχε την ονομασία CastelloRosso που σημαίνει κόκκινο κάστρο. Το 1406 η πόλη ερημώθηκε, όταν ως κατακτητές εμφανίστηκαν οι Ενετοί. Το 1470 η Κάρυστος βρέθηκε υπό την κατοχή των Οθωμανών , οι οποίοι έδειξαν ιδιαίτερη σκληρότητα στους κατοίκους που αγωνίστηκαν τα χρόνια της Επανάστασης.

Η σημερινή Κάρυστος έχει άριστο ρυμοτομικό σχέδιο και είναι χτισμένη τον 19^ο αιώνα πάνω σε σχέδια του Βαυαρού πολεοδόμου Μπίρμπαχ.

Σημαντικά αξιοθέατα της Καρύστου είναι το Μπούρτζι, ο πύργος στην ανατολική πλευρά του λιμανιού, χτισμένο από τους Βενετούς (1366-1470). Τα λατομεία του πρασινόλευκου μαρμάρου της Καρύστου αναπτύχθηκαν τα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπου πραγματοποιήθηκαν εξαγωγές σε όλο τον ρωμαϊκό κόσμο. Το συγκεκριμένο μάρμαρο χρησιμοποιήθηκε στην βιβλιοθήκη του Αδριανού στην Αθήνα, στις αυτοκρατορικές αγορές του Αυγούστου και του Τραϊανού στη Ρώμη και σε άλλα. Επίσης χρησιμοποιήθηκε και τα βυζαντινά χρόνια σε πολλά μνημεία, όπως στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης, στην Βασιλική του Αγίου Δημητρίου της Θεσσαλονίκης, στη Μονή Όσιου Λουκά στη Φωκίδα.

Στην περιοχή υπάρχει το αιωνόβιο δάσος της καστανιάς, καθώς και το φαράγγι του Δημοσάρη που θεωρείται από τα σημαντικότερα της Ελλάδας.

(Το ανωτέρω κείμενο και οι φωτογραφίες αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του NeoAkinito.gr και συνεπώς δεν επιτρέπεται η εν όλω ή η εν μέρει αντιγραφή, τροποποίηση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, εμπορική εκμετάλλευση με οποιονδήποτε τρόπο του περιεχομένου.)