Ο Δήμος Αλεξανδρούπολης ανήκει στον Νομό Έβρου και η σημερινή μορφή του οφείλεται στην ενοποίηση των πρώην δήμων Αλεξανδρούπολης, Φερών και Τραιανούπολης, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.

Ο Δήμος έχει έκταση 1.217km² και πληθυσμό 72.959 κατοίκους, βάση της τελευταίας απογραφής του 2011.

Έδρα του Δήμου Αλεξανδρούπολης είναι η ομώνυμη πόλη που είναι και πρωτεύουσα ολόκληρου του νομού και ιστορική έδρα οι Φέρες ή Βήρα.

Η Αλεξανδρούπολη απέχει 14 χιλιόμετρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Παλιότερα λεγόταν Δεδέ-Αγάτες που σημαίνει το δέντρο του καλόγηρου. Μέχρι τα τέλη του 19^ου αιώνα εκεί υπήρχε ένας μικρός οικισμός ψαράδων. Υπήρξε κομμάτι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Κατά την κατάληψη της περιοχής από ρώσικα στρατεύματα κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1877-1878), Ρώσοι μηχανικοί ανέλαβαν και έχτισαν την πόλη, βάση ρυμοτομικού σχεδιασμού, κάτι που δεν έχει γίνει σε άλλη πόλη της Θράκης. Τα χρόνια των Βαλκανικών Πολέμων η πόλη κατακτήθηκε από τους Βούλγαρους. Με την ήττα της Βουλγαρίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Δεδε-Αγάτες διοικήθηκε από ελληνικό οργανισμό και το 1920 τελικά ενσωματώθηκε στην μητέρα Ελλάδα. Το 1922 μετά την μικρασιατική καταστροφή υποδέχτηκε πολλούς πρόσφυγες και με την συνθήκη της Λωζάνης η πόλη δόθηκε στην ελληνική κυριαρχία. Τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπέστη κατοχή από τους Βούλγαρους για τρία χρόνια.

Το 1920 αρχικά της δόθηκε το όνομα Νεάπολη, όμως μετά την επίσκεψη του Βασιλιά της Ελλάδας Αλέξανδρου Α΄ η πόλη μετονομάστηκε σε Αλεξανδρούπολη.

Η πόλη αναπτύχθηκε, όταν κατασκευάστηκε η σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης- Κωνσταντινούπολης και πολλοί έμποροι μεταφέρθηκαν στην Αλεξανδρούπολη. Το λιμάνι της πόλης έγινε εμπορικός κόμβος της περιοχής, αλλά και γειτονικών χωρών.

Σύμβολο της Αλεξανδρούπολης είναι ο Φάρος, ο οποίος από το 1850 λειτούργει χωρίς διακοπή. Σημαντικά αξιοθέατα είναι επίσης, ο ναός της Αγίας Αναστασίας, η Λεοντίδειος Αστική Σχολή κ.α.

Η Αλεξανδρούπολης φιλοξενεί τέσσερα τμήματα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Οι Φέρες ή Βήρα ιστορικά συνδέονται με την μονή της Βήρας που ίδρυσε ο Ισαάκιος, γιός του Αλέξιου Α΄Κομνηνού. Η μονή μετατράπηκε σε φρούριο όπου πολλές φορές συγκρούστηκαν οι Βυζαντινοί με τους Βούλγαρους.

(Το ανωτέρω κείμενο και οι φωτογραφίες αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του NeoAkinito.gr και συνεπώς δεν επιτρέπεται η εν όλω ή η εν μέρει αντιγραφή, τροποποίηση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, εμπορική εκμετάλλευση με οποιονδήποτε τρόπο του περιεχομένου.)