Ο Δήμος Σύρου-Ερμούπολης ανήκει στον Νομό Κυκλάδων της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και περιλαμβάνει τα νησιά Σύρο, Γυάρο και τις γειτονικές νησίδες. Ο σημερινός δήμος προέκυψε από την ενοποίηση των πρώην δήμων Ερμουπολέως, Άνω Σύρου και Ποσειδωνίου, σύμφωνα με το Πρόγραμμα Καλλικράτης.

Ο Δήμος έχει έκταση 101,9 km² και πληθυσμό 21.507 κατοίκους, βάση της τελευταίας απογραφής του 2011.

Έδρα του Δήμου Σύρου-Ερμούπολης είναι η Ερμούπολη και ιστορική έδρα η Άνω Σύρος.

Πιστεύεται ότι κατά την Νεολιθική Εποχή συναντάμε κατοίκους στη Σύρο. Το νησί επηρεάστηκε από τους Μινωίτες και αργότερα από τους Μυκηναίους. Τον 7^ο αιώνα π.Χ αν και τα νησιά των Κυκλάδων άρχισαν να γνωρίζουν ακμή, η Σύρος παρέμεινε από τα φτωχά νησιά. Αργότερα όπως και τα άλλα νησιά των Κυκλάδων υποτάχτηκε στους Πέρσες και στη συνέχεια έγινε μέλος της Α΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας. Ακολούθησε η κατάκτηση από τους Μακεδόνες. Το νησί δέχτηκε βαρβαρικές επιδρομές τον 3^ο αιώνα π.Χ με αποτέλεσμα να ερημώσουν τα παράλια του. Το 1204 η Σύρος υπάγεται στο Δουκάτο της Νάξου. Τότε κατοικήθηκε η Άνω Σύρος, η οποία κατά την διάρκεια της Λατινοκρατίας ασπάστηκε τον Καθολικισμό, διατηρώντας όμως την ελληνική ταυτότητα. Το 1579 το νησί κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς. Η ιδιαιτερότητα υπάρχει στο ότι οι καθολικοί της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν υπό την προστασία της Γαλλίας. Στο νησί εγκαταστάθηκαν Φραγκισκανοί μοναχοί και αργότερα Ιησουίτες. Κατά την Επανάσταση του 1821, οι Συριανοί, υπό την προστασία της Γαλλίας, τήρησαν ουδέτερη στάση και έτσι το λιμάνι της έγινε μοναδικό καταφύγιο στο Αιγαίο. Στην Σύρο κατέφυγαν πολλοί πρόσφυγες από την Χίο, την Κάσσο, τα Ψαρά, την Κρήτη, τη Σμύρνη και τα παράλια της Μ. Ασίας.

Η Ερμούπολη, η πρωτεύουσα του νησιού, υπήρξε κατά τον 19^ο αιώνα σημαντικό οικονομικό, εμπορικό και ναυτικό κέντρο. Το 1833 εδώ ιδρύθηκε το πρώτο γυμνάσιο της ελεύθερης Ελλάδας με διευθυντή τον Νεόφυτο Βάμβα και από αυτό μερικά χρόνια αργότερα αποφοίτησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Επίσης το 1844 η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας εγκαινίασε στην Ερμούπολη το πρώτο της υποκατάστημα.

Είναι από τις πόλεις της Ελλάδας που αρχιτεκτονικά έχει επιρροές από την Δύση. Στο νησί εργάστηκαν Γερμανοί και Ιταλοί αρχιτέκτονες. Το Δημαρχείο είναι έργο του ΕρνέστουΤσίλερ και είναι από τα μεγαλύτερα δημαρχιακά μέγαρα της Ελλάδας. Το Δημοτικό Θέατρο Απόλλων, έργο του Ιταλού Σαμπό, θεωρείται μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου. Η Λέσχη Ελλάς έργο του Σαμπό ανεγέρθηκε το 1862 και λειτούργησε ως χώρος κοσμικών συγκεντρώσεων.

Η εξέδρα της Φιλαρμονικής είναι έργο του 1907 από Πεντελικό μάρμαρο. Στο χώρο του λιμανιού υπάρχει ένα από τα πιο παλιά κτίσματα το Λοιμοκαθαρτήριο, έργο του Γερμανού λοχαγού και αρχιτέκτονα Βάιλερ. Η Σχολή Εμπορικού Ναυτικού (1880) στέγαζε το τηλεγραφείο της εταιρείας Ήστερν. Το Νεώριο είναι η μεγαλύτερη βιομηχανική μονάδα της Σύρου. Πρόκειται για ναυπηγεία και μηχανουργεία που λειτουργούν από το 1860. Η περιοχή Βαπόρια φιλοξένησε τους πλέον εύπορους κατοίκους και για αυτό τα σπίτια είναι αρχοντικά με ολομάρμαρες επενδύσεις.

Στην Σύρο συνυπάρχουν αρμονικά και οι δύο χριστιανικές εκκλησίες, της ορθοδοξίας και του καθολικισμού. Μάλιστα είναι από τις λίγες περιοχές του κόσμου που με ειδική άδεια ο εορτασμός του Πάσχα πραγματοποιείται την ίδια ημερομηνία.

Η Σύρος έχει εξαιρετικές παραλίες, αλλά και ξενοδοχεία αστέρων. Έχει τουρισμό σχεδόν όλο τον χρόνο λόγω της μικρής απόστασης της από την Αττική.

Η Σύρος φημίζεται και για τα λουκούμια της, τα οποία εξάγονται σε πολλά μέρη του κόσμου.

(Το ανωτέρω κείμενο και οι φωτογραφίες αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του NeoAkinito.gr και συνεπώς δεν επιτρέπεται η εν όλω ή η εν μέρει αντιγραφή, τροποποίηση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, εμπορική εκμετάλλευση με οποιονδήποτε τρόπο του περιεχομένου.)